مژگان شیخی نصب، امیر گندمکار،
دوره ۴، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۴۰۲ )
چکیده
بازآفرینی پایدارگردشگری شهری یکی از مهمترین فرصتهای تخصیص داده شده به منظور بهرهگیری مناسب از قابلیت های محرز و مغفول مانده سرزمینی برای نیلی به توسعه متوازن و متعادل شهری است با توجه به کاربردی بودن اهداف نوشتار حاضر، تبیین اثرات عوامل موثر نظیر اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و مدیریتی بر بازآفرینی پایدار گردشگری شهری مورد نظر این پژوهش است. در همین راستا، سوال راهبردی این است که کدام عوامل مذکور بر باز بازآفرینی پایدار گردشگری شهری و به چه میزان اثرگذار بوده است. برای پاسخ به سوال پژوهش، از استراتژی قیاسی مبتنی بر روششناسی کمی استفاده شده است. در این راستا، جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان و نخبگان علمی- اجرایی شاغل در حوزه مسائل شهری است که با استفاده از شیوه سیستماتیک و مبتنی بر منطق نمونهگیری، تعداد ۴۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید. روش گرد آوری داده ها به صورت میدانی و با استفاده از ابزار پرسشنامه و همچنین ابزار تحلیل دادهها با استفاده روش استنباطی مبتنی بر شاخصهای برازش مدل اندازهگیری و مدل ساختاری و بهره گیری از نرم افزار Smart PLS است. نتایج پژوهش نشان داده است که شاخصهای مدل اندازهگیری عامل اجتماعی (۵شاخص)، عامل فرهنگی (۳شاخص)، عامل اقتصادی(۴شاخص)عامل مدیریتی(۳شاخص)، عامل کالبدی(۴شاخص) و متغیر وابسته باز آفرینی شهری(۵ شاخص) دارای بار عاملی بالاتراز ۰,۴۰ میباشد و دادهها تایید کننده مدل اندازهگیری پژوهش می باشد. در مدل ساختاری پژوهش، صحت رابطه بین متغیرهای ساختاری/مکنون پژوهش براساس آماره (T-value) مورد سنجش قرار گرفت که این میزان بالاتر از ۱,۹۶ است و صحت این رابطه مورد تایید قرار گرفت. نتایج کلی نشان میدهد که اثر متغیرهای «اقتصادی »، «کالبدی»، «اجتماعی»، «مدیریتی»، به جز عامل «فرهنگی» بر روی متغیر « بازآفرینی پایدار گردشگری شهری » دارای اندازه اثر متوسط و قوی است. و همچنین شاخص برازش کلی مدل (GOF) با مقدار عددی ۰,۴۷ نشان میدهد مدل دارای برازش قوی می باشد و دادهها تایید کننده مدل تجربی پژوهش می باشند.
