شهرها با سرعت بالایی درحال رشد و توسعه هستند و تحلیل روند شهرنشینی یکی از مهم‌ترین موضوعات پیشروی برنامه‌ریزان شهری است. در کنار سطح بالای نرخ رشد، تغییرات در استفاده از زمین و تبدیل زمین به کاربری‌های شهری نیز مسئله مهمی است. پژوهش حاضر تلاشی در جهت تبیین الگویی‌های فضایی شهر خرم‌آباد در ۳۵ سال اخیر است. این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر داده‌های سنجش‌ازدور است. به‌گونه‌ای که ابتدا تصاویر سال‌های ۱۳۶۵،۱۳۷۵،۱۳۸۵،۱۳۹۵،۱۳۹۹ از ماهواره لندست ۵و۷و۸ در سنجنده‌های TM و ETM وOLI اخذ گردید سپس با استفاده از نرم‌افزار NVEI و روش طبقه‌بندی نظارت‌شده به نقشه‌های کاربری اراضی در چهار کلاس شهری، کشاورزی، کوه و آب تبدیل شدند. سپس این نقشه با استفاده از نرم‌افزارARCGIS برای ورود به نرم‌افزار FRAGASTATS آماده‌سازی گردیدند و در مرحله بعدی برای تحلیل سیمای سرزمین به این نرم‌افزار فراخوانی شدند. در مرحله بعدی این نقشه‌ها با استفاده از متریک‌های فضایی (PALAN-PD-NP-LSI-LPI-PD-AWMFD) موردبررسی قرار گرفتند. در مرحله آخر با فراخوانی این متریک‌ها در مدل آنتروپی شانون شمای کلی از الگوی رشد فضایی شهر خرم‌آباد در ۳۵ سال اخیر حاصل گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که شهر خرم‌آباد در ۳۵ سال اخیر الگوهای رشد متفاوتی را طی کرده است این الگوها را می‌توان در ۴ دوره دسته‌بندی کرد دوره اول (سال ۱۳۶۵ تا۱۳۷۵) به دلیل رشد شتابان شهرنشینی و عدم‌کفایت الگوهای برنامه‌ریزی شهری، شهر دوره‌ای از رشد پراکنده را در لکه‌های شهری مجزا سپری می‌کند. در سال(۱۳۸۵) شهر به دلیل کاهش مهاجرت‌ها و توسعه شهر در محدوده لکه‌های موجود دوره‌ای از الگوی فشرده را سپری می‌کند اما مجدداً در سال (۱۳۹۵) شهر خرم‌آباد به دوره‌ای از الگوی پراکندگی گام نهاده است به‌گونه‌ای که در تمامی متریک‌های سیمای سرزمین تمایل به الگوی فضایی شهر پراکنده مشاهده می‌شود.اما مجدداً در سال ۱۳۹۹ متریک‌های فضایی بیانگر الگوی رشد فشرده و تمایل به توسعه درونی شهر خرم‌آباد را گویا بوده‌اند.
