ﻫﺪف این ﭘﮋوﻫﺶ، سنجش و ارزیابی اثرات حکمروایی خوب بر بازآفرینی پایدار بافتهای فرسوده شهری خرمآباد است. در طی چند دهه اخیر با تشدید مسائل بازآفرینی بافتهای فرسوده، رویکرد حکمروایی خوب شهری به عنوان اثربخشترین، و پایدارترین شیوه در بازآفرینی معرفی شده است. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ به اینکه ﺷﻬﺮ خرمآباد دارای ۲۸ ﻣﺤﻠﻪ با بافت ﻓﺮﺳﻮده است و نزدیک به ۷ درﺻﺪ از مساحت این شهر را شامل میشود به عنوان عرصه پژوهش انتخاب شد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز از دو روش کتابخانهای و میدانی جمعآوری شده است. اعتبار پرسشنامه نیز توسط اساتید متخصص در حوزه بافتهای فرسوده شهری مورد تایید قرار گرفت. در بررسی پایایی پرسشنامهها از ضریب آلفای کرونباخ بهره گرفته شد که برابر با ۸۸۶/۰ است. اطلاعات به دست آمده از پیمایش میدانی با استفاده از نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش شهروندان بافت فرسوده است که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، ۳۸۴ نفر محاسبه شد. یافتهها ﻧﺸﺎن داد که وضعیت شاخصهای حکمروایی خوب شهری در حوزه بافتهای ناکارآمد شهر خرمآباد در شرایط مطلوبی قرار ندارد. در بین شاخصهای حکمروایی خوب شهری، شاخص حاکمیت قانونی با ضریب تاثیر ۹۸/۲ قدرت بیشبینی کننده بیشتری نسبت به سایر شاخصها دارد. شاخصهای پاسخگویی، مشارکت و مسئولیت پذیری به ترتیب با ضرایب بتا، ۶۴۳/۰، ۶۱۲/۰،۶۱۰/۰ در رتبههای بعدی قرار دارند و شاخص شفافیت با ضریب بتا ۴۲۱/۰ در رده آخر تاثیرگذاری قرار دارد از اینرو در سیاستگذاریهای بازآفرینی پایدار در بافتهای ناکارآمد شهری خرمآباد، لزوم توجه به تقویت عملکرد حکمروایی خوب شهری بر شاخصهای بازآفرینی پایدار به طور قطع تاثیرگذار است
