دوره 2، شماره 2 - ( تابستان 1400 )
جلد 2 شماره 2 صفحات 89-71 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mirhashemi H, Sharafi S, Ariyantabar H. The Determining Tourism Climate Calendar and Testing Trend Based on RayMan and ITA Model (Case study: Plodokhtar County). JGSMA 2021; 2 (2) :71-89
URL: http://gsma.lu.ac.ir/article-1-154-fa.html
URL: http://gsma.lu.ac.ir/article-1-154-fa.html
میرهاشمی حمید، شرفی سیامک، آرین تبار حبییب. تعیین تقویم اقلیم گردشگری و آزمون روند تغییرات بر پایه مدل‌های RayMan و ITA (مطالعه موردی: شهرستان پل دختر). مطالعات جغرافیایی مناطق کوهستانی. 1400; 2 (2) :71-89
1- استادیار گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران. ، mirhashemi.h@lu.ac.ir
2- استادیار گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران.
3- دانش آموخته دکتری گروه علوم جغرافیایی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
2- استادیار گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران.
3- دانش آموخته دکتری گروه علوم جغرافیایی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
چکیده: (4904 مشاهده)
اقلیم به‌عنوان یکی از مهمترین عوامل توسعه و ایجاد محدودیت در صنعت گردشگری به شمار می‌رود که هر گونه تغییر و یا نوسان در آن منتهی به تغییر در صنعت گردشگری خواهد شد. در این مطالعه به منظور شناسایی تقویم گردشگری شهرستان پلدختر که از جاذبه‌های تاریخی و طبیعی منحصر به فردی برخوردار است از مدل ریمن و شاخص‌های زیست‌اقلیمی PMV و PET استفاده شد. همچنین با کاربرد دو آزمون ناپارامتری من ـ کندال و سنس استیمیتور و مدل گرافیکی ITA، روند تغییرات یکنواخت و نایکنواخت اقلیم گردشگری این شهرستان ارزیابی شد. نتایج حاصل از اجرای مدل ریمن نشان می‌دهد که شرایط مطلوب اقلیم گردشگری در مقیاس روزانه تنها در ماه آوریل و اکتبر فراهم می‌شود و انسان در این دو ماه نیاز به هیچ اقدامی برای تغییر شرایط دمای محیط ندارد و از وضعیت دمایی محیط، احساس رضایت‌مندی دارد. همچنین در ماه‌های نوامبر و مارس نیز با وجود تنش‌های گرمایی و سرمایی بسیار اندک، شرایط کم و بیش مطلوبی برای گردشگری ایجاد می‌شود. در مقیاس بلندمدت، تنش سرمایی بسیار شدید با کمترین فراوانی روزانه در هیچ‌کدام از ماه‌ها مشاهده نشد. در صورتی که تنش گرمایی بسیار شدید، متناظر با شاخص PMV بیش از 5/3 و شاخصPET بیش از 41 درجه سلسیوس از ژوئن تا سپتامبر رخ می‌دهد و شرایط غیرقابل تحملی در اقلیم گردشگری پلدختر پدید می‌آید. ارزیابی روند تغییرات متغیرهای هواشناختی و اقلیم گردشگری دلالت بر افزایش دما و شاخص‌های زیست اقلیمی دارد بدین ترتیب از یک سو تنش‌های گرمایی پلدختر افزایش و از سویی از مقدار تنش‌های سرمایی آن کاسته شده است. ازسویی، نتایج حاصل از مدل ITA نشان می‌هد که تغییرات شاخص PET در ماه‌های اوریل و مارس به صورت نایکنواخت است. همچنین شدت شیب تغییرات داخلی این شاخص در اغلب ماه‌های سال، کاملاً متفاوت است.
فهرست منابع
1. اسماعیلی رضا؛ صابر حقیقت اکرم؛ ملبوسی شراره. 1389. "ارزیابی شرایط اقلیم آسایشی بندر چابهار در جهت توسعه گردشگری"، چهارمین کنگره بین‌المللی جغرافیدانان جهان اسلام، دانشگاه سیستان و بلوچستان.
2. باعقیده محمد؛ عسگری الهه؛ شجاع فائزه و جمال آبادی جواد. 1393. "بررسی و مقایسه عملکرد مدل ریمن در تعیین تقویم مناسب گردشگری مطالعه موردی: شهر اصفهان"، جغرافیا و توسعه، 12(36)، صص 144-135.
3. برقی، حمید؛ یزدان‌پناه، حجت و اسماعیلی، آرزو . 1396. "ارزیابی اقلیم آسایش گردشگری مسیر رودخانه زاینده‌رود با استفاده از شاخص CTIS"، جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، 28(3)، صص 96-81.
4. پدریان مرتضی. 1374. "اثرات اقتصادی و فرهنگی توریسم"، سمینار اصفهان و جاذبه‌های گردشگری و جهانگردی"، اصفهان: اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی اصفهان.
5. ذوالفقاری حسن. 1386. "تعیین تقویم زمانی مناسب برای گردش در تبریز با استفاده از شاخص‌های دمای معادل فیزیولوژیک (PET) و متوسط نظرسنجی پیش‌بینی‌شده (PMV)"، پژوهش‌های جغرافیایی، 39(62): 141-129.
6. ذوالفقاری حسن. 1391. "تحلیلی بر پتانسیل‌های اقلیم گردشگری در منطقه آزاد ارس"، فصلنامه فضای جغرافیایی دانشگاه آزاد اهر، 2(37): 37-19.
7. رضوانی علی رضا. 1392. "جغرافیا و صنعت توریسم (رشته جغرافیا)"، تهران: انتشارات دانشگاه پیام نور. 238.
8. فرج‌زاده منوچهر؛ احمدآبادی علی. 1389. "ارزیابی و پهنه‌بندی اقلیم گردشگری ایران بااستفاده از شاخص گردشگری (TCI)" پژوهش‌های جغرافیای طبیعی، (71): 42-31.
9. کاویانی محمدرضا .1372. "بررسی و تهیه نقشه زیست اقلیم انسانی ایران"، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، 8(1): 108-77.
10. کریمی زهرا؛ نظری‌پور حمید و خسروی محمود. 1396. "تأثیرات بالقوه تغییر اقلیم در توریسم سواحل جنوبی ایران بر پایه طرح اطلاعات اقلیمی گردشگری"، نشریه جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، 65(1): 34-21.
11. موحد علی؛ کهزادی سالار. 1389. "تحلیل عوامل موثر بر توسعه گردشگری استان کردستان با استفاده از مدل SWOT"، پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 1(2): 102-85.
12. هجرتی محمد حسن؛ اسماعیلی رضا و صابر حقیقت اکرم. 1390." توانمندی‌های اقلیم آسایش، راهبردهای مناسب جهت توسعه گردشگری، مطالعه موردی: خراسان رضوی"، فصلنامه نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی، 4(1): 10-1.
13. Amelung, B., Moreno, A. 2009 “Impacts of climate change in tourism in Europe, PESETA-Tourism study”, JRC Scientific and Technical Reports, pp 55.
14. Berrittella, M., Bigano, A., Roson Roberto, T. and Richard S.J. 2006. “A general equilibr- ium analysis of climate change impacts on tourism”, Tourism Management, 27(5): 913-924.
15. Chen, F., Liu, J. and Ge, Q. 2017. “Effect of climate factors on periodical fluctuation of Russian and South Korean tourist demand in Hainan Island, China”, Chinese Geographical Science, 27(4): 648–659.
16. Dabanlı, I., Sen, Z., Yelegen, M.O., Sisman, E., Selek, B. and Güçlü, Y.S. 2016. “Trend assessment by the innovative-S¸ en method”, Water Resour. Manag. 30: 1-11.
17. De Freitas, C.R., Scott, D., McBoyle, G. 2008. “A second generation climate index for tourism (CIT): specification and verification”, International Journal of Biometeorology, 52(5): 399-407.
18. Eccles, G. and Costa, J. 1996. “Perspectives on tourism development”, International Journal of Contemporary Hospitality Management, 8(7), 44-51.
19. Gómez Martín, M.B. 2005. “Weather, climate and tourism a geographical perspective”, Annals of Tourism Research, 32(3): 571-591.
20. Harrison, S.J., Winterbottom, S.J. and Sheppard, C. 1999. “The potential effects of climate change on the Scottish tourist industry”, Tourism Management, 20(2): 203-211.
21. Lecha, L. and shackleford, P. 1997. “Climate services for tourism and recreation”. WMO Bulletin, pp. 46-49.
22. Matzarakis, A., Mayer, H. and Iziomon, M.G. 1999. “Applications of a Universal Thermal Index: Physiological Equivalent Temperature”, International Journal of Biometeorology, 43(2):78-84.
23. Mitchell, J.M., Dzerdzeevskii, B., Flohn, H. and Hoftneyr, W.L., Lamb, H.H., Rao, K.N., Wallen, C.C., 1966. “Climate Cheng”, WMO Technical Not No 79, World Meteorological Organization, pp 79.
24. Scott, D., McBoyle͵ G., Schwartzentrube, M. 2004. “Climate change and the distribution of climatic resources for tourism in North America” ͵ Climate Research, 27: 105-117.
25. Sen, Z. 2012. “Innovative trend analysis methodology”, J. Hydrol. Eng. 17:1042-1046.
26. Sen, Z. 2014. “Trend identification simulation and application”, J. Hydrol. Eng. 19 635-642.
27. Sen, Z. 2015. “Innovative trend significance test and applications”, Theor. Appl. Climatol. 1-9.
28. Shackford, P. and Olsson, L. 1995. “Tourism climate and weather”, WMO Bulletin 44, pp: 239-242.
29. Simpson, M.C., Gössling, S., Scott, D., Hall, C.M. and Gladin, E. 2008. “Climate change adaptation and mitigation in the tourism sector: Frameworks, Tools and Practices”, Oxford University Press, pp 152.
30. Turgay, P. and Ercan, K. 2006. “Trend Analysis in Turkish Precipitation processes”, Hydrological Processes, 20(9): 2011-2026.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
