دوره 3، شماره 4 - ( زمستان 1401 )
جلد 3 شماره 4 صفحات 203-185 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
محمدزاده مقدم مهدی، معتمدی محمد، مافی عزت اله. بررسی الگوی علی مؤلفه‌های مؤثر در مدیریت بحران مناطق شهری (مورد مطالعه: شهر شیروان). مطالعات جغرافیایی مناطق کوهستانی. 1401; 3 (4) :185-203
1- دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران
2- استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران ،mehdimohammadzade424@gmail.com
3- دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران
2- استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران ،
3- دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران
چکیده: (1730 مشاهده)
برنامه ریزی و مدیریت سوانح و حوادث طبیعی که سبب تحمیل خسارت های جانی، مالی و محیطی به فضاها و ساکنان مناطق شهری می شود باید به منزله ی یک راهبرد اساسی در همه مراحل برنامه ریزی و برنامه های توسعه ی شهری مد نظر قرار گرفته شود. شهرها اغلب محل تراکم بسیار زیاد جمعیت و پدیده های انسان ساخت هستند. به همین دلیل در صورت نبود آمادگی برای مقابله بابحران، احتمال بروز خسارات جانی و مالی بالا است. در این بین مباحث برنامه ریزی شهری و ارتباط آن با مدیریت بحران از موضوعات مهم و قابل تأمل مبحث خطرپذیری سیستم شهری می باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی الگوی علمی مولفههای موثر در مدیریت بحران مناطق شهری تدوین شد. روش به کار رفته در این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی تحلیلی است. جامعهی آماری این پژوهش را خبرگان و اساتید جغرافیاو برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی شهری و منطقهای در شهر شیروان تشکیل می‌دادند. خبرگان به روش گلوله برفی و از میان اساتید دانشگاهی و پژوهشگران فعال در زمینه مدیریت بحران شهری انتخاب شدند. حجم نمونه در نظر گرفته‌شده برای تکمیل پرسشنامه 25 نفر از اساتید دانشگاهی و متخصصان حوزه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه مبتنی بر دیماتل فازی بود از آنجا که پرسشنامه مورد استفاده، برپایهی معیارهای شناسایی شده در پیشینه پژوهش و دیدگاه کارشناسان و صاحب نظران تهیه شده بود، روایی پرسشنامه، خود به خود تایید میشود. به منظور سنجش پایایی پرسشنامه، از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد، و میزان آن 80/0 به دست آمد این میزان، نشان دهنده پایایی مناسب پرسشنامه است. یافتههای حاصل از این پژوهش نشان داد که در مرحله بیش از بحران از میان شاخصهای مورد مطالعه براساس مقدار D-R، شاخص ظرفیت و توانمندسازی با مقدار 255/1 به عنوان تاثیرگذارترین شاخص در مرحله پیش از بحران، در مرحله حین بحران شاخص امداد و پاسخگویی با توجه مقدار 953/1، و در مرحله بعد از بحران شاخص حمایت دولت با بیشترین مقدار D-R 932/1 به عنوان تاثیرگذارترین شاخص در شناسایی شدند. در یک نتیجه گیری کلی میتوان عنوان نمود که مدیریت بحران در شهر شیروان نیازمند دیدگاهی ساختاری و جامع است و نیاز است که برنامه ریزی در راستای مدیریت بحران شهر مورد مطالعه به مولفه های شناسایی شده در این پژوهش توجه ویژهای شود.
فهرست منابع
1. Abedini Mughanaki, M. 2019. Crisis management of war-torn areas during the reign of Shah Abbas I Safavid. Quarterly Journal of History of Iran after Islam, 11(24).45-71. (In Persian).
2. Aghaee, R., Aghaee, A., & Mohammad Hoseini Najizadeh, R. 2015. Key effective factors on Agile Maintenance in vehicle industry using fuzzy Delphi method and Fuzzy DEMATEL. Industrial Management Journal, 7(4), 641-672. doi: 10.22059/imj.2015.57420. (In Persian).
3. Ahmadi, A., & Manoochehri, S. 2020. Assessing the Status and Analysis of Factors Affecting the Desirability of Crisis Management of Environmental Hazards in Ghaenat City. Spatial Planning, 10(2), 23-56. doi: 10.22108/sppl.2020.117853.1398. (In Persian).
4. Ahmadi, F. 2020. Urban crisis management imperatives in terms of criminal law and Imamie jurisprudence. Geography (Regional Planning), 10(2-2), 687-717.
5. Ardalan, D., davoudpour, Z., & Ziari, K. 2020. Analysis of Institutional resilience structure for transition from crisis management to urban management resilience against earthquake (Case Study: Qazvin City). Motaleate Shahri, 9(36), 69-84. doi: 10.34785/J011.2021.349(In Persian).
6. Bagheri maragheh, N., motamedi, M., & mafi, E. 2022. Assessing the resilience of Shirvan city in the face of earthquakes. Journal title 2022; 22 (64) :329-347. (In Persian).
7. Carnevale, N. C. 2022. White Ethnicity in the Urban Crisis: Newark’s Italian Americans. Journal of Social History.
8. Coaffee, J., Therrien, M. C., Chelleri, L., Henstra, D., Aldrich, D. P., Mitchell, C. L., & participants. .2018. Urban resilience implementation: A policy challenge and research agenda for the 21st century. Journal of Contingencies and Crisis Management, 26(3), 403-410.
9. Daneshpour, Z., Falahi, A., & Moradi, D. .2016. Analysing the inter-organisational relations in disaster management in Esfahan. Emergency Management, 5(1), 25-37. )In Persian(.
10. Davies, Tim R.H.‚ Davies, Alistair J. 2018. Increasing communities’ resilience to disasters: An impact-based approach, International Journal of Disaster Risk Reduction, No 6,Vol 31, Pp 743-749.
11. Etkin, D. 2016. Hazard, Vulnerability, and Resilience, Disaster Theory, an Interdisciplinary Approach to Concepts and Causes, No 4, Vol 18, Pp 103-150.
12. Fabián, K., Rýsová, L., & Dobrík, M. .2019. Urban disasters crisis management scenario design and crisis management simulation. In Resilience and Urban Disasters. Edward Elgar Publishing.
13. Faisal, A., Albrecht, J. N., & Coetzee, W. J. .2020. Renegotiating organisational crisis management in urban tourism: strategic imperatives of niche construction. International Journal of Tourism Cities, 6(4), 885-905.
14. Fener, T., & Cevik, T. .2015. Leadership in crisis management: Separation of leadership and executive concepts. Procedia Economics and Finance, 26, 695-701.
15. Haryono, C. G., & Wijaya, C. .2022. The crisis management strategies of Indonesian event organizers in the face of COVID-19. Journal of Hospitality and Tourism Insights.
16. Hekmatnia, H., Mousavi, M., Saidpour, S., & Rasouli, M. 2021. Regeneration of Deteriorated Urban Areas with Earthquake Critical Management Approach (case study: Saqqez City). Journal of Natural Environmental Hazards, 10(29), 87-106. doi: 10.22111/jneh.2020.33764.1650. (In Persian).
17. Hemingway, R., & Gunawan, O. 2018. The Natural Hazards Partnership: A public-sector collaboration across the UK for natural hazard disaster risk reduction, International Journal of Disaster Risk Reduction, No 6, Vol 39, Pp 499-511.
18. Hetu, Seth N., Gupta, S., Vinh, V., & Tan, G. 2018. A simulation framework for crisis management: Design and use, Simulation Modelling Practice and Theory, No 16, Vol 85, Pp 15–32.
19. Hoelscher, K., Geirbo, H. C., Harboe, L., & Petersen, S. A. 2022. What Can We Learn from Urban Crisis? Sustainability 2022, 14, 898. Urban Renewal, Governance and Sustainable Development, 9.
20. Jalali Farahani, Gh., & Mousavi, S. M. 2017. Designing the management model of the urban crisis unit from the point of view of non-agent defense of the country, Shahr Ayman scientific-research journal; 1(3);12-30. (In Persian).
21. Jamali, F., Roustaii, Sh., & Yapeng Gharavi, M. 2017. Evaluation of the causal pattern of the criteria affecting urban competitiveness with the Fuzzy Dimetal approach, Quarterly Journal of Urban Economics and Management, 6(3).15-33. (In Persian).
22. Kovács, G., & Spens, K. 2022. Identifying challenges of crisis management in Ghana. International Journal of Physical Distribution & Logistics Management.
23. Lakovic, V. 2021. Crisis management of municipality performance on citizen satisfaction with urban services by structural equation modeling. Quality & Quantity, 55(2), 765-773.
24. Makui, A., Ashouri, F., & Barzinpour, F. 2019. Assignment of injuries and medical supplies in urban crisis management. Journal of Applied Research on Industrial Engineering, 6(3), 232-250.
25. Monstadt, J., & Schmidt, M. 2019. Urban resilience in the making? The governance of critical infrastructures in German cities. Urban Studies, 56(11), 2353-2371.
26. Morovati sharifabadi, A., & Jamshidi, Z. 2016. Analyzing the Factors Affecting the Satisfaction of Domestic Tourists in Yazd Province Using Fuzzy DEMATEL. Tourism Management Studies, 11(33), 85-104. doi: 10.22054/tms.2016.4165. (In Persian).
27. Motamedi, M., & gharavi M. (2020) Assessing the Model of Resilience of Cities with Fuzzy Dematel Approach, Case study: Gorgan and Shirvan cities. Journal title; 20 (56) :329-348. )In Persian(.
28. Nasripoor, A., Arbabi Sabzevari, A., sohrabi, M., & joodaki, H. 2021. Investigating the effective factors of urban crisis management against natural disasters (case study of Baqershahr city). Territory, 18(70), 21-40. (In Persian).
29. Nouri, M., & Khazaie, H. 2017. The Role of Communications in Management of Urban Crisis: A Policing Approach. Police Management Studies Quarterly, 12(4), 683-704. (In Persian).
30. Pamučar, D., Mihajlović, M., Obradović, R., & Atanasković, P. 2017. Novel approach to group multi-criteria decision making based on interval rough numbers: Hybrid DEMATEL-ANP-MAIRCA model. Expert Systems with Applications, 88, 58-80.
31. Poyan, H., sanayei, A., & ansari, A. 2020. Urban Tissue Urban Modeling under Different Scenarios for Managing Crisis Against Earthquakes: Case Study of Tehran Municipality Area. Human Geography Research, 52(4), 1275-1293. Doi: 10.22059/jhgr.2019.285435.1007977. (In Persian)
32. Riyahipur, M., Kalantari, M., & Piri, I. .2020. Crisis Management and Planning in Urban Water Supply Facilities Using Passive Defense Approach (Case Study: Yasouj City). Journal of Water and Wastewater; Ab va Fazilab (in persian), 31(2), 130-136. doi: 10.22093/wwj.2019.91349.2445. (In Persian).
33. Sadeghlou, T., Sejasi Khedari, H. 2012. Presentation of the conceptual model of risk crisis management with passive defense approach, Proceedings of the 6th Congress of Iran Geopolitical Association, November 7 and 8, Ferdowsi University of Mashhad. (In Persian).
34. Shojaei, S S., Borgheipour, H., & Moghaddas, Z. 2018. Identifying urban crisis management strategies using SWOT and data envelopment analysis (case study: Eslamshahr County). jorar 2018; 10 (2) :29-44. (In Persian).
35. Talebpour. A, Mojahiddini. M. 2018. the role of integrated urban management in improving crisis management and increasing the quality of public services to citizens (case study: Tehran province). Socio-Cultural Development Studies,7(4).67-92. (In Persian).
36. Taneja, S., Pryor, M. G., Sewell, S., & Recuero, A. M. .2014. Strategic crisis management: A basis for renewal and crisis prevention. Journal of Management Policy and Practice, 15(1), 78.
37. Tokakis, V., Polychroniou, P., & Boustras, G. .2019. Crisis management in public administration: The three phases model for safety incidents. Safety science, 113, 37-43.
38. Weaver, T. 2017. Urban crisis: The genealogy of a concept. Urban Studies, 54(9), 2039-2055.
39. Zandie, K., Taherkhani, R., & Ziaie Moayed, R. 2019. Prioritizing the common urban excavation supporting systems using AHP method: A step to crisis management in urban constructions. Emergency Management, 7(2), 81-91. (In Persian).
40. Zarrabi, A., Mohammadi, J., & Hosseini khah, H. 2016. Crisis management strategy for uses, With an emphasis on urban-sensitive uses (case study: Yasouj). Spatial Planning, 6(3), 37-58. doi: 10.22108/sppl.2016.21636. )In Persian(.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
