دوره 1، شماره 3 - ( پاییز 1399 )
جلد 1 شماره 3 صفحات 52-37 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pourahmad A, Hataminejad H, Maleki R. Investigating the Effect of Dysfunctional Urban Tissues on Social Harms (Case study: Maragheh City). JGSMA 2020; 1 (3) :37-52
URL: http://gsma.lu.ac.ir/article-1-69-fa.html
URL: http://gsma.lu.ac.ir/article-1-69-fa.html
پوراحمد احمد، حاتمی نژاد حسین، ملکی رباب. بررسی تأثیر بافت های ناکارآمد شهری بر آسیب های اجتماعی (مورد مطالعه: شهر مراغه). مطالعات جغرافیایی مناطق کوهستانی. 1399; 1 (3) :37-52
احمد پوراحمد 
1، حسین حاتمی نژاد2 ، رباب ملکی3
1، حسین حاتمی نژاد2 ، رباب ملکی3
1- استاد گروه جغرافیای انسانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، apoura@ut.ac.ir
2- استاد گروه جغرافیای انسانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3- دانشجوی کارشناسی ارشد گروه جغرافیای انسانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- استاد گروه جغرافیای انسانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3- دانشجوی کارشناسی ارشد گروه جغرافیای انسانی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده: (3925 مشاهده)
پدیده فرسودگی در بافت های شهری بر کالبد بافت و فعالیت های اجتماعی و اقتصادی آن اثرگذار است. از این رو، پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر ناکارآمدی بافت های شهری بر میزان وقوع آسیب های اجتماعی در شهر مراغه است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد و اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی و با استفاده از ابزار پرسشنامه گردآوری شده اند. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی گردید که مقدار 0.716 بدست آمد. نمونه تحقیق 400 نفر از شهروندان شهر مراغه می‌باشند که به روش غیر احتمالی در دسترس نمونه گیری شده اند. در این پژوهش از آزمونهای آنتروپی، ویکور، T-test، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی به منظور تجزیه و تحلیل دادهها استفاده گردیده است. نتایج حاصل از شاخص ویکور نشان داد که نواحی 5 و 6 به عنوان نواحی کاملاً کارآمد، نواحی 7 و 4 به عنوان نواحی نسبتاً کارآمد و نواحی 1، 3 و 2 نیز به عنوان نواحی کاملاً ناکارآمد تعیین گردیدهاند. همچنین سنجش وضعیت آسیبهای اجتماعی در شهر مراغه نشان داد که ناحیه 1 دارای بیشترین میزان وقوع آسیبهای اجتماعی در این شهر می‌باشد. پس از آن نیز به ترتیب نواحی 3، 2، 4، 7، 6 و 5 بیشترین میزان وقوع آسیب های اجتماعی را شاهد بوده اند. در پایان نیز نتایج آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی نشان داد که بین نارکارآمدی بافت های شهری و وقوع آسیب های اجتماعی در سطح شهرها ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد.
فهرست منابع
1. احمدآبادی، زهره و صالحی‌هیکویی، مریم، احمدآبادی، علی (1386). رابطه مکان و جرم: مطالعه آسیب شناسی گیم نت های شهر تهران ، فصلنامه رفاه اجتماعی، سال هفتم، شماره 27. صص 257-253.
2. ایزدی، آرزو؛ ناسخیان، شهریار و محمدی، محمود (1397). تبیین چارچوب مفهومی بازآفرینی پایدار بافت‌های تاریخی (بررسی اسناد، بیانه‌ها و منشورهای بازآفرینی)، فصلنامه مطالعات باستان‌شناسی پارسه، شماره 6، سال دوم، صص 161-177.
3. ایزدی، محمد سعید (1389). بازآفرینی شهری کنش و بینشی جامع و یکپارچه در ساماندهی محدوده‌های هدف برنامه‌های بهسازی و نوسازی شهری، فصلنامه هفت شهر، شماره 33، صص 74-80.
4. پروین، ستار؛ کلانتری، عبدالحسین؛ صفری، محمدرحیم و مرادی، علیرضا (1392). مهاجرت درون شهری و امکان شکل‌گیری آسیبهای اجتماعی (مطالعه موردی: محله دروازه غار)، فصلنامه مطالعات امنیت اجتماعی، شماره 35، صص 107-130.
5. پور احمد، احمد؛ حبیبی، کیومرث و کشاورز، مهناز (1389). سیر تحول مفهوم‌شناسی بازآفرینی شهری به عنوان رویکردی نو در بافت‌های فرسوده شهری، مطالعات شهر ایرانی اسلامی، دوره اول، شماره اول، صص 73-93.
6. پور احمد، احمد؛ کلانتری، محسن؛ ابدالی، یعقوب و الله‌قلی‌پور، سارا (1397). تحلیل فضایی کیفیت زندگی در کانون‌های جرم‌خیز (مورد مطالعه: بخش مرکزی شهر تهران)، پژوهشنامه جغرافیای انتظامی، سال ششم، شماره بیست و یکم، صص 1-30.
7. پورجعفر، محمدرضا (1388). مبانی بهسازی و نوسازی بافت قدیم شهرها، چاپ اول، تهران: انتشارات پیام.
8. پوراحمد، احمد و احمدی‌فر، نرگس (1397). بررسی نقش گردشگری خلاق در بازآفرینی بافت تاریخی (مطالعه موردی: منطقه 12 شهر تهران)، پژوهش‌های جغرافیایی برنامه‌ریزی شهری، دوره 6، شماره 1، صص 75-90.
9. پوراحمد، احمد؛ رهنمایی، محمدتقی و کلانتری، محسن (1382). بررسی جغرافیایی جرایم در شهر تهران، فصلنامه پژوهش‌های جغرافیایی، سال 35، شماره 44. صص 98-81.
10. پوراحمد، احمد؛ زیاری، کرامت‌الله و حسینی، علی (1393). بازآفرینی بافت‌های فرسوده شهری با تاکید بر فضاهای گذران اوقات فراغت (نمونه موردی: محله قیطریه، تهران)، فصلنامه برنامه‌ریزی و آمایش فضا، دوره 19، شماره 3، صص 1-38.
11. پورافکاری، نصراله؛ بایرام‌نژاد، حوریه؛ رضائی امینلوئی، حسین و معیری، سولماز (1393). سنجش میزان گرایش جوانان 15 تا 35 ساله به اعتیاد از نوع الکل (آزمون تجربی نظریه پیوند افتراقی برگس و ایکرز)، فصلنامه علمی تخصصی علوم اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر، سال هشتم، شماره سوم، صص 123-148.
12. تاک و تیدل (1380). امن‌سازی مراکز شهرها؛ تجربه کاونزی و ناتینگهام، ترجمه علی عربی دانا، تهران: سازمان شهرداری-های کشور.
13. حاتمی‌نژاد، حسین؛ حاتمی‌نژاد؛ حجت؛ فارابی‌اصل؛ نیر؛ ثابت کوشکی‌نیان، مجتبی و فوادی، فاطمه (1391). تحلیلی جغرافیایی پیرامون اثرگذاری کالبد مناطق شهری بر ایجاد جرم (نمونه موردی: سکونتگاه‌های غیررسمی مشهد)، فصلنامه برنامه‌ریزی منطقه‌ای، سال دوم، شماره 7، صص 65-75.
14. حسن‌زاده، مهرنوش و سلطان‌زاده، حسین (1395). طبقه‌بندی راهبردهای برنامه‌ریزی بازآفرینی براساس سطح پایداری بافت‌های تاریخی، مطالعات شهر ایرانی اسلامی، دوره 6، شماره 23، صص 19-29.
15. حیدری سورشجانی، رسول؛ غلامی، یونس و موسوی، مهدی (1396 الف). بررسی تاثیرات فقر شهری بر ساختار فضایی - کالبدی بافت قدیمی شهرها (مطالعه موردی: محلات سلطان میراحمد و درب اصفهان شهر کاشان)، دو فصلنامه جغرافیای اجتماعی شهری، سال چهارم، شماره 2، پیاپی 11، صص 47-67.
16. رضایی، کاظم و عزیزی، عبدالکریم (1394). باز آفرینی بافت‌های ناکارآمد و مسئله‌دار شهری با تاکید بر توسعه پایدار شهری مطالعه‌موردی (محله تل‌زالی شهر یاسوج)، سومین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم جغرافیا و برنامه‌ریزی، معماری و شهرسازی، تهران، ایران.
17. رمضان‌زاده، حبیب‌الله؛ اسم خانی، ایدا؛ رضائی مهوار، صبا؛ خدایی معصوم‌آباد، شیوا و قادی، سعیده (1397). بازآفرینی شهر در بافت‌های فرسوده شهری (نمونه موردی: ناحیه 1 شهرستان سمنان)، مجله تخصصی ایوان چهارسو، شماره دوم، صص 1-13.
18. روستایی، شهریور؛ ناصری، رقیه و پاشایی، سعید (1396). اولویت‌بندی راهبردهای احیای بافت تاریخی شهر مراغه با تأکید بر رویکرد بازآفرینی فرهنگ مدار، فصلنامه گردشگری شهری، دوره 4، شماره 3، صص 77-94.
19. زنگی آبادی، علی و مویدفر، سعیده (1391). رویکرد بازآفرینی شهری در بافت‌های فرسوده: برزن شش بادگیری شهر یزد، معماری و شهرسازی آرمان شهر، شماره 9، صص 297-314.
20. زیاری، کرامت‌الله؛ حیدری، اصغر؛ نجفی، اسماعیل و محمدی، پیمان (1395). ارزیابی مولفه‌های نسل اول CPTED در پیشگیری از جرم (مورد مطالعه: محله دستغیب تهران)، پژوهشنامه جغرافیای انتظامی، سال چهارم، شماره پانزدهم، صص 1-28.
21. زینل‌زاده، ستاره و جاهد قدمی، محمد (1395). تبیین و اولویت‌سنجی ابعاد تاثیرگذار جهت تحقق نوسازی مشارکتی در بافت فرسوده شهری (نمونه موردی: محله شهید خوب بخت تهران)، باغ نظر، سال سیزدهم، شماره 43، صص 41-76.
22. سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور (1383). قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، وزارت امور اقتصادی و دارایی.
23. سجادیان، ناهید؛ شجاعیان، علی و کشتکار، لیلا (1394). بررسی تاثیر نوع و میزان کاربری اراضی شهری در شکل‌گیری الگوهای فضایی بزهکاری (مطالعه موردی: محله کمپلو در شهر اهواز)، دو فصلنامه پژوهش‌های بوم شناختی شهری، سال ششم، شماره 11، صص 73-92.
24. شفیعی دستجردی، مسعود و صادقی، نگین (1396). بررسی تحقق‌پذیری طرح‌های بازآفرینی بافت فرسوده شهری به روش تلفیقی تحلیل شبکه‌ای- کارت امتیازی متوازن ؛ نمونه موردی : بافت فرسوده زینبیه اصفهان، باغ نظر، سال چهاردهم، شماره 46، صص 4-15.
25. شکوهی، علی (1388). تحلیل مسائل بافت‌های فرسوده شهری با استفاده از نقشه‌های فازی، سومین همایش منطقه‌ای بررسی مسائل شهرسازی زنجان.
26. عبدالهی، مریم (1385). پیشگیری از جرم از طریق برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری (مورد مطالعه: سرقت در شهر زنجان)، پایان نامه کارشناسی‌ارشد دانشگاه زنجان.
27. فخری، سحر؛ صحی‌زاده، مهشید و نیلی، حمیدرضا (1393). راهبرد بازآفرینی شهری با تکیه بر توسعه درونی در بهبود ساختار کالبدی - محتوایی مناطق متروک شهری (نمونه مطالعاتی: محدوده سایت کارخانه سیلو کرمانشاه)، مطالعات محیطی هفت حصار، شماره دهم، سال سوم، صص 37-46.
28. فیروزی، محمدعلی و مدانلوجویباری، مسعود (1396). واکاوی آسیبهای اجتماعی در محلات فرسوده شهری (نمونه موردی: منطقه سه شهر ساری)، مجله آمایش جفرافیایی فضا، سال هفتم، شماره بیست و چهارم، صص 47-60.
29. محمدی، هادی (1395). ارزیابی پایداری پهنه‌های ناکارآمد شهر مراغه، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه پیام نور مرکز تهران.
30. نظریان، اصغر و مشکینی، ابوالفضل (1385). بررسی روند تغییرات کالبدی و کارکردی بافت قدیم شهر تهران با تاکید بر ناحیه 4 منطقه 11، فصلنامه جغرافیایی سرزمین، شماره 12، صص 26-47.
31. Alexandrescu, F. M., Pizzol, L., Zabeo, A., Rizzo, E., Giubilato, E., & Critto, A. (2016). Identifying sustainability communicators in urban regeneration: Integrating individual and relational attributes. Journal of Cleaner Production, 173, 278-291.
32. Aliber, M. (2003). Chronic poverty in south Africa: incidence, causes and policies. Journal of World Development, (3), 31, 473-490.
33. Berk bak & et al (2010). Trends in urban and slum indicators across developing world cities, 1990–2009. Habitat International, 32: 86–108.
34. Chiu. Y.H, Lee. M.S, Wang. J.W (2019). Culture-led urban regeneration strategy: An evaluation of the management strategies and performance of urban regeneration stations in Taipei City, Habitat International, Volume 86, pp 1-9.
35. Colantonio, A., & Dixon, T. (2011). Urban regeneration and social sustainability: Best practice from European cities. John Wiley & Sons.
36. Gerasmick & et al. (2008). Social disorganization, dieorder, social cohesion, informal control:a reformation and test of systemic social disorganization theory. Western Michigan University, doctoral dissertation.
37. Haralambos, 2010. The concept of social disorganization, from theories of deviance edited by Stuart .H. traub and Craig Little, peacock publishers, INC.
38. HeTaitel & et al. 2004. Urban theory and the urban experience, published by Routledge.
39. Jesus, E., Almeida, A., Sousa, N., & Coutinho-Rodrigues, J. (2019). A case study driven integrated methodology to support sustainable urban regeneration planning and management. Sustainability, 11(15), 4129.
40. Mylonas. C & Xenidis. Y (2018). Megaproject development in the context of sustainable urban regeneration, International Journal of Real Estate & Land Planning,Vol.1, pp 377-384.
41. Orueta, F. D. (2015). New forms of collective action and local government: from 15-M to the Ahora Madrid government. In Social Innovation and Urban Governance. Edward Elgar Publishing.
42. Said. SY (2018). Urban Regeneration and Conservation of Historic Areas in Malaysia, Asian Journal of Behavioural Studies (AjBeS), 3(11), p.201-210.
43. Seo, B. K., & Joo, Y. M. (2019). Innovation or episodes? Multi-scalar analysis of governance change in urban regeneration policy in South Korea. Cities, 92, 27-35.
44. Speer. J (2019). Migrants and city-making: dispossession, displacement, and urban regeneration, Social & Cultural Geography, Volume 20, Issue 5, pp 756-758.
45. Wolfram, M. (2018). Assessing transformative capacity for sustainable urban regeneration: A comparative study of three South Korean cities. Ambio, 48(5), 478-493.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
