1- مربی گروه معماری، دانشگاه پیام نور واحد جهرم، جهرم، ایران
2- استادیارگروه جغرافیا، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران ، hoseinianrad.a@lu.ac.ir
2- استادیارگروه جغرافیا، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران ، hoseinianrad.a@lu.ac.ir
چکیده: (1286 مشاهده)
فضاهای سبز شهری میتواند بعنوان پشتیبان اساسی و مهمی از توسعه پایدار قلمداد گردد و توسعه فضاهای سبز برای ارتقاء کیفیت زندگی شهری، توسعه امکانات و خدمات و بهینهسازی سیاستهای فضاهای سبز شهری، نیاز به رویکردهای میانرشتهای از جمله اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، مدیریتی و برنامهریزی دارد. مقاله پیش رو، با هدف برنامهریزی راهبردی کاربری فضای سبز با استفاده از تکنیک متاسوات، به شناسایی منابع، تواناییها و قابلیتهای شهر فسا با استفاده از رویکرد مبتنی بر منبع میپردازد. روش تحقیق حاضر توصیفی ـ تحلیلی و از حیث هدف، کاربردی است. جمعآوری اطلاعات به روشهای اسنادی و میدانی صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش، 15 نفر از خبرگان و کارشناسان هستند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل متاسوات استفاده شد. نتایج به دست آمده از نقشه رقابتی حاکی است که شهر شیراز از نظر عوامل اقتصادی- فرهنگی و عوامل اجتماعی- کالبدی در وضعیت بسیار بالاتری نسبت به سایر شهرها قرار دارد و شهرهایی مانند جهرم، داراب و استهبان نیز از شهر فسا وضعیت مطلوبتری برخوردار هستند و تنها شهری که فسا نسبت به آن از وضعیت مطلوب تری برخوردار است، شهر حاجیآباد میباشد. همچنین، بر اساس نقشه راهبردی کاربری فضای سبز شهر فسا مشخص گردید که تغییر اقلیم و خشکسالی، سازه های زمین شناسی و خاک نامناسب، تغییر کاربری زمین به عنوان بزرگترین موانع کلان محیطی برای برنامهریزی راهبردی کاربری فضای سبز شهر فسا محسوب میشود و با توجه به اندازه حباب آن نیازمند توجه است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
